Op deze pagina wil ik u een beetje laten lezen hoe mijn gedachtengang is in de zorg.

Ik ga er vanuit dat ik de mensen verzorg, zoals ik zelf verzorgd wil worden als ik dit nodig heb. Helaas hoor ik te vaak de opmerkingen… “U moet dit en u moet dat”.  Maar dan denk ik bij mezelf, waarom moeten die mensen dat? Het zijn geen kleine kinderen en ze hebben al een heel leven achter de rug. Ze weten zelf heus wel wat wel en niet goed voor hun is. Tuurlijk zijn er situaties waarbij het beter is om sommige dingen inderdaad te doen, maar dan nog kan het op een andere manier gebracht worden. Moeten is zo’n zwaar woord in de verzorging.

Als ik in zo’n situatie terecht kom, dan probeer ik de client uit te leggen waarom het belangrijk is dat hij of zij bepaalde dingen beter wel of niet kan doen. Ik doe dan meestal een concessie om het zo makkelijk mogelijk te maken voor die persoon. Ik geef de voor en tegens aan als iemand iets niet wil doen wat eigenlijk wel beter is voor hem of haar. Ook gewoontes van mensen vind ik niet dat men dat ineens moet afpakken. Als iemand zijn hele leven al een borreltje drinkt dan hoef dat niet direct te stoppen. Denk namelijk wel dat diegene voordat ik kwam vermoedelijk al iedere avond een borreltje nam naast de medicijnen. Het moet natuurlijk niet overdreven worden, maar dat is met alles. Ook roken moet je de mensen gewoon laten doen als ze dat hun hele leven al deden. Wat heeft het voor zin om ineens dat sigaretje af te pakken, terwijl dit nu net het enige genot is wat ze nog hebben. Voor wat??

Ik ga er altijd maar van uit dat het geen kleine kinderen zijn. En moeten ze het dan stiekem gaan doen als jij er niet bent? Daar heb ik dan niet echt vrede mee. Laat iedereen in zijn waarde ook al is het niet jouw waarde zeg ik altijd maar.

Hoe ga ik te werk in mijn zorg. Ik ga eerst de basis verzorging doen. Hierbij kijk ik gelijk wat de client zelf kan en wat ik over moet nemen. In de aankomende tijden ga ik langzaam kijken wat de client dan steeds meer zelf kan overnemen. Neem een voorbeeld..

Eerst wast de client alleen zijn gezicht en ik de rest.

Dan probeerd de client zichzelf helemaal in te zepen en doe ik de rug en billen ( als men op een douchestoel zit)

Langzaam aan gaan we dan proberen zichzelf af te laten drogen. Het is niet de bedoeling dat de client weer alles alleen zal moeten doen, maar het is wel belangrijk om iemand te blijven motiveren om iets zelf te doen. Ik sta er dan bij om te kijken of alles goed gaat en eventueel te helpen waar het nodig is. Als men de client aan “het werk” zet, worden de hersenen ook geactiveerd. Ze worden dan gedwongen om te denken en dat zorgt ervoor dat de client zichzelf beter voelt. Tuurlijk zal dit niet bij iedere client kunnen dat is logisch, maar waar het kan probeer ik bovenstaande te handhaven. Men voelt zich dan ook niet zo hulpeloos.

Daarnaast vind ik humor in de zorg zeer belangrijk!!! Het leven van de client is al zwaar genoeg en lachen is gezond. Ik ben dan zover ik het over mezelf kan zeggen een vrolijk typje en hou ervan om te lachen. Ik loop dan ook altijd grapjes te maken met mijn clienten.. Dat maakt een mens namelijk ook actief en het brengt plezier in het leven. Als mensen op me mopperen omdat ik ze oefeningen laat doen die ze van de fysio moeten doen, maak ik ook altijd geintjes. In de trant van… ja mopper maar op me ik weet dat je me niet lief vindt. De client schiet dan vaak zo in de lach dat men de oefeningen niet erg meer vind. Op deze manier maak je van iets wat belangrijk, maar moeilijk is voor een client een leuk iets.

Bovenstaande is dus mijn denkwijze en werkwijze. Mijn eerste prioriteit is ten alle tijden het welzijn van mijn client!!!